Zwarte kip, pizza en een toeristische route
Door: Siem
Blijf op de hoogte en volg Siem
27 Mei 2014 | China, Hefei
Hey allemaal,
het is ondertussen al weer ruim drie weken geleden dat ik iets gepost heb. Dit keer heb ik namelijk niet één groot verhaal over een vakantie, maar dat neemt niet weg dat ik weer genoeg dingen heb meegemaakt om een keer een stukje te typen. Het zal dit keer misschien niet zo’n logisch verhaal zijn maar het zullen meer losse stukjes zijn.
Afgelopen zaterdag had Yongcai, de student waar ik hier het meest mee optrek, zijn PhD. afstudeerpresentatie. Dat was wel leuk om een keer mee te maken. Hij deed zijn presentatie voor maar liefst zeven professoren en hoorde na overleg dat hij geslaagd was. Om die reden zijn we ’s avonds met zijn allen uiteten geweest en ook deze keer was de kippensoep van de partij. Dit keer was de kop niet zo duidelijk aanwezig, maar het was een speciaal soort kip die een zwarte huid had. Deze soort kip is volgens Chinezen erg gezond, maar dat zeggen ze van zo’n beetje alles wat raar is, dus of ik dat altijd moet geloven?
Zondag mocht ik met Bo en zijn vrouw en dochtertje gaan lunchen. Het kleine meisje, Irene, had het schijnbaar gezellig gevonden in de vakantie omdat ze steeds aan Bo vroeg waar de buitenlanders waren. Ze wilde graag samen weer een keer iets gaan doen, dus dat was heel gezellig. In eerste instantie dacht ik dat ze hier op het eiland iets zouden komen eten, maar dit restaurant is toch meer een studentenrestaurant en was niet goed genoeg voor zijn familie. Dus we gingen naar een mooi restaurant en hebben daar lekker een soort combinatie tussen garnalen en kreeft gegeten, naast nog allerlei andere gerechten.
Na het eten zijn we naar een winkelcentrum geweest zodat ik wat boodschappen kon doen. Het winkelcentrum was echt heel groot. Irene wilde me de indoor schaatsbaan in het winkelcentrum laten zien en Bo nam me mee naar de muziekschool in het winkelcentrum. Hij wilde namelijk misschien Irene over een jaar op pianoles doen en hij wilde dat ik keek of het een goede pianodocent was. De pianodocent was helaas niet aanwezig, dus misschien ga ik nog een keer terug met Bo.
Een ding wat hier in China erg opvalt, zijn de vele mensen die op oproepbasis werken. Naast de weg zie je regelmatig een groep mannen en vrouwen het onkruid weghalen/bomen verplaatsen/de weg vegen/het gras sproeien/etc. etc.. Het gaat hier dan voornamelijk om simpele klusjes, om er maar voor te zorgen dat er werk is voor al die mensen hier.
Maar zo netjes als de wegen en de perkjes dus zijn, zo stoffig zijn de kantoren. Toen ik het hier laatst met iemand over had zei hij dat dat inderdaad een probleem was. Het is erg eenvoudig om mensen te vinden voor de simpele klusjes, maar om kantoren te mogen poetsen kun je niet zomaar iedereen aannemen. Zelf denk ik niet dat dat zo’n groot probleem zou moeten zijn, maar ik heb al wel in de gaten dat Chinezen er zelf gewoon weinig om geven. De bureaustoelen hier hebben namelijk standaard nog het opgedroogde bubbeltjesplastic om hun poten zitten, vol met stof. Ik weet niet of ze het plastic er niet vanaf willen halen omdat ze van nieuwe dingen houden, of dat het ze gewoon niet interesseert. Zo had ik namelijk samen met Gilles een tijd geleden ook een wit plastic van het koffiezetapparaat afgehaald (bleek een mooi roestvrijstaal apparaat te zijn). Het koffiezetapparaat wordt overigens nooit door de Chinezen zelf gebruikt, die drinken eigenlijk altijd thee. Het was speciaal voor de gasten in het guesthouse.
Een tijd geleden ben ik samen met Bo en Gilles naar het provinciale museum geweest in Hefei. Het was een heel groot museum met allerlei informatie over de geschiedenis van de streek, het soort huizen en het schrijfmateriaal. In dit museum was juist weer helemaal geen stofje te bekennen, dus ik weet of dat komt omdat ze hier eenvoudiger mensen kunnen aannemen, of dat het gewoon puur te maken heeft met de uitstraling naar het buitenland. Chinezen zijn erg gesteld op hun aanzien naar buiten namelijk.
Die avond zijn we ook nog uit eten geweest bij een restaurant waar ze een klein podium hadden waar elke avond een korte voorstelling was. Deze voorstelling bestond uit een stuk klassieke opera uit Beijing en een oude vrouw die goocheltrucs vertoonde. De goocheltrucs waren best goed, maar het gezang was niet echt mijn stijl, om het zo maar even uit te drukken voor het geval China ook een NSA heeft. Tijdens het diner heb ik wel een hele tijd gebuurt met Kai, een vriend van Bo die op het instituut werkt en net als Bo heel goed Engels praat omdat ook hij meerdere jaren in de VS heeft gewoond.
Vorige week had ik op een gegeven moment echt super veel zin in pizza. Na wat gegoogeld te hebben en op het forum voor engelssprekenden in Hefei te hebben gekeken las ik dat er een pizzeria was boven de Carrefour supermarkt. Het was ongeveer een uur fietsen, maar omdat ik eerst een uur de toeristische route had gepakt (zoals ons pap het zou noemen als hij ook verdwaald zou zijn, wat hij nooit is overigens), was ik twee uur onderweg op mijn te kleine fietsje met een beetje slappe banden. Maar ik had gelukkig de pizzeria gevonden en de pizza smaakte best redelijk. Vervolgens heb ik in de Carrefour ook nog echte pizza van Ristorante gevonden die ik de volgende dag opgegeten heb. Ik had wel spierpijn van het fietsen, maar wat westers eten betreft kon ik er in ieder geval weer even tegen.
Morgen heb ik hier een culturele presentatie over Nederland en dit weekend gaan we met verschillende mensen uit de groep naar een karaoke bar. Dus dat zijn wel leuke vooruitzichten.
De code voor mijn stage heb ik ondertussen trouwens ook aan de praat gekregen en nu moet ik de komende weken de resultaten gaan optimaliseren.
Ik denk dat ik jullie ondertussen wel weer een beetje op de hoogte heb gebracht. Als me nog meer verhalen te binnen schieten zal ik die over een tijdje wel weer posten.
Groeten Siem
het is ondertussen al weer ruim drie weken geleden dat ik iets gepost heb. Dit keer heb ik namelijk niet één groot verhaal over een vakantie, maar dat neemt niet weg dat ik weer genoeg dingen heb meegemaakt om een keer een stukje te typen. Het zal dit keer misschien niet zo’n logisch verhaal zijn maar het zullen meer losse stukjes zijn.
Afgelopen zaterdag had Yongcai, de student waar ik hier het meest mee optrek, zijn PhD. afstudeerpresentatie. Dat was wel leuk om een keer mee te maken. Hij deed zijn presentatie voor maar liefst zeven professoren en hoorde na overleg dat hij geslaagd was. Om die reden zijn we ’s avonds met zijn allen uiteten geweest en ook deze keer was de kippensoep van de partij. Dit keer was de kop niet zo duidelijk aanwezig, maar het was een speciaal soort kip die een zwarte huid had. Deze soort kip is volgens Chinezen erg gezond, maar dat zeggen ze van zo’n beetje alles wat raar is, dus of ik dat altijd moet geloven?
Zondag mocht ik met Bo en zijn vrouw en dochtertje gaan lunchen. Het kleine meisje, Irene, had het schijnbaar gezellig gevonden in de vakantie omdat ze steeds aan Bo vroeg waar de buitenlanders waren. Ze wilde graag samen weer een keer iets gaan doen, dus dat was heel gezellig. In eerste instantie dacht ik dat ze hier op het eiland iets zouden komen eten, maar dit restaurant is toch meer een studentenrestaurant en was niet goed genoeg voor zijn familie. Dus we gingen naar een mooi restaurant en hebben daar lekker een soort combinatie tussen garnalen en kreeft gegeten, naast nog allerlei andere gerechten.
Na het eten zijn we naar een winkelcentrum geweest zodat ik wat boodschappen kon doen. Het winkelcentrum was echt heel groot. Irene wilde me de indoor schaatsbaan in het winkelcentrum laten zien en Bo nam me mee naar de muziekschool in het winkelcentrum. Hij wilde namelijk misschien Irene over een jaar op pianoles doen en hij wilde dat ik keek of het een goede pianodocent was. De pianodocent was helaas niet aanwezig, dus misschien ga ik nog een keer terug met Bo.
Een ding wat hier in China erg opvalt, zijn de vele mensen die op oproepbasis werken. Naast de weg zie je regelmatig een groep mannen en vrouwen het onkruid weghalen/bomen verplaatsen/de weg vegen/het gras sproeien/etc. etc.. Het gaat hier dan voornamelijk om simpele klusjes, om er maar voor te zorgen dat er werk is voor al die mensen hier.
Maar zo netjes als de wegen en de perkjes dus zijn, zo stoffig zijn de kantoren. Toen ik het hier laatst met iemand over had zei hij dat dat inderdaad een probleem was. Het is erg eenvoudig om mensen te vinden voor de simpele klusjes, maar om kantoren te mogen poetsen kun je niet zomaar iedereen aannemen. Zelf denk ik niet dat dat zo’n groot probleem zou moeten zijn, maar ik heb al wel in de gaten dat Chinezen er zelf gewoon weinig om geven. De bureaustoelen hier hebben namelijk standaard nog het opgedroogde bubbeltjesplastic om hun poten zitten, vol met stof. Ik weet niet of ze het plastic er niet vanaf willen halen omdat ze van nieuwe dingen houden, of dat het ze gewoon niet interesseert. Zo had ik namelijk samen met Gilles een tijd geleden ook een wit plastic van het koffiezetapparaat afgehaald (bleek een mooi roestvrijstaal apparaat te zijn). Het koffiezetapparaat wordt overigens nooit door de Chinezen zelf gebruikt, die drinken eigenlijk altijd thee. Het was speciaal voor de gasten in het guesthouse.
Een tijd geleden ben ik samen met Bo en Gilles naar het provinciale museum geweest in Hefei. Het was een heel groot museum met allerlei informatie over de geschiedenis van de streek, het soort huizen en het schrijfmateriaal. In dit museum was juist weer helemaal geen stofje te bekennen, dus ik weet of dat komt omdat ze hier eenvoudiger mensen kunnen aannemen, of dat het gewoon puur te maken heeft met de uitstraling naar het buitenland. Chinezen zijn erg gesteld op hun aanzien naar buiten namelijk.
Die avond zijn we ook nog uit eten geweest bij een restaurant waar ze een klein podium hadden waar elke avond een korte voorstelling was. Deze voorstelling bestond uit een stuk klassieke opera uit Beijing en een oude vrouw die goocheltrucs vertoonde. De goocheltrucs waren best goed, maar het gezang was niet echt mijn stijl, om het zo maar even uit te drukken voor het geval China ook een NSA heeft. Tijdens het diner heb ik wel een hele tijd gebuurt met Kai, een vriend van Bo die op het instituut werkt en net als Bo heel goed Engels praat omdat ook hij meerdere jaren in de VS heeft gewoond.
Vorige week had ik op een gegeven moment echt super veel zin in pizza. Na wat gegoogeld te hebben en op het forum voor engelssprekenden in Hefei te hebben gekeken las ik dat er een pizzeria was boven de Carrefour supermarkt. Het was ongeveer een uur fietsen, maar omdat ik eerst een uur de toeristische route had gepakt (zoals ons pap het zou noemen als hij ook verdwaald zou zijn, wat hij nooit is overigens), was ik twee uur onderweg op mijn te kleine fietsje met een beetje slappe banden. Maar ik had gelukkig de pizzeria gevonden en de pizza smaakte best redelijk. Vervolgens heb ik in de Carrefour ook nog echte pizza van Ristorante gevonden die ik de volgende dag opgegeten heb. Ik had wel spierpijn van het fietsen, maar wat westers eten betreft kon ik er in ieder geval weer even tegen.
Morgen heb ik hier een culturele presentatie over Nederland en dit weekend gaan we met verschillende mensen uit de groep naar een karaoke bar. Dus dat zijn wel leuke vooruitzichten.
De code voor mijn stage heb ik ondertussen trouwens ook aan de praat gekregen en nu moet ik de komende weken de resultaten gaan optimaliseren.
Ik denk dat ik jullie ondertussen wel weer een beetje op de hoogte heb gebracht. Als me nog meer verhalen te binnen schieten zal ik die over een tijdje wel weer posten.
Groeten Siem
-
27 Mei 2014 - 13:35
Toos Otte-van Limpt:
Hoi Siem,
Leuk weer eens wat te horen van je. Zo te lezen in je verslag heb je het best naar je zin . Het zal allemaal wel héél anders zijn dan hier, maar dat maakt het wel interessant natuurlijk.
Geniet er nog van en we volgen je .
groetjes
tante Toos -
27 Mei 2014 - 18:29
Anita:
Ha die Siem,
Leuk om alle kleine stukjes zo weer even na te lezen. En het eten blijft af en toe een belevenis op zich.
Dat maakt het allemaal heel speciaal, die cultuurverschillen. Toch mooi zo"n stage in zo'n heel ander land.
En die toeristische route van Johan, is wel heel herkenbaar. Zondag ook weer meegemaakt.
Hoezo eigenwijs??
Fijn dat Bo je overal zo goed mee helpt en af en toe meeneemt met de familie. Bedank hem daar maar eens voor, namens ons. Super lief vind ik dat.
Groetjes en succes met je opdracht verder! Kus, mam -
27 Mei 2014 - 19:16
Tim:
Hey Siem!
Leuk om weer wat verhalen van je te horen. :) Je hebt het goed naar je zin zo te zien! Heb nog even zitten kijken of ik nog een weekje langs kon komen maar de tickets zijn toch nog redelijk prijzig voor een weekje. :P
En zal even wennen zijn straks terug in Nederland, zo'n Siem die alles lust, haha!
Veel plezier met de Karaoke! Laat ze maar eens wat van je zangkwaliteit horen.
We zullen binnenkort weer eens een keer skypen!
Tim
-
27 Mei 2014 - 19:23
Henri Otte:
Hoi Siem,
Zo te zien en te lezen vermaak jij je prima in China.
Leuk dat je zo goed ontvangen wordt, en veel doet met Bo en zijn familie.
Ook de verhalen over het eten e.d. zijn leuk om te lezen.
Het zijn natuurlijk heel andere momenten dan hier in Nederland, vooral de culturen.
Maak er nog maar een mooie stage van en steek er maar genoeg van op om straks alles aan ons te vertellen.
Ben echt benieuwd hoe het jou vergaan is daar in China.
We horen her wel!!!!!!1
Groetjes ome Henri -
27 Mei 2014 - 23:04
Johan:
Hi Siem,
leuk weer eens je bijzondere belevenissen te lezen; een echt avontuur in het verre oosten (waar toch alle wijzen vandaan komen...). Helemaal mooi dat jouw wijsheid daar nog van pas komt, voor het aanwijzen van de beste piano-leraar :-) - en natuurlijk tussendoor ook nog voor het kraken van de N-code.
Grappig dat, ondanks de grote taal- en cultuur-verschillen, waar je af en toe last van hebt gehad daar, de universele taal van het gevoel wel gewoon blijkt te werken: je charme en onbevangenheid wordt door de kleine chinese Irene net zo vlot opgepikt als door nederlandse kids hier altijd!
Je hebt het wel getroffen met Bo, die zo goed voor je zorgt en waardoor je allerlei extra, bijzondere, echt chinese dingen kunt meemaken - en dan bedoel ik niet eens alleen het 'verrassende' eten... Dat verdient een bijzonder bedankje!
Op het studie-vlak begint het nu ook te vlotten, begrijp ik (denk ik toch...); en je bent zelfs uitgenodigd op een speciale academische plechtigheid, afgelopen zaterdag: de promotie van Yongcai - met liefst zeven professoren, en jou! :-) Internationale PhD dus.
En over die toeristische routes: het onbekende ontdekken is toch het doel van alle (wereld)reizen?! Zoals ik zou zeggen: "Zo komde nog us erges..." Veel (ontdekkings)plezier nog!!
Lieve groetjes, Johan. -
28 Mei 2014 - 10:31
Ruben:
Hey kerel,
Klinkt allemaal tof, daar zo in China, maar ik kan de behoefte naar een "echte" Ristorante-pizza wel begrijpen ;-). Je weet dat ik zelf wel van de culinaire ehm, verkenning ben maar soms terug naar je roots gaan is ook niks mis mee. Ook al liggen die culinair blijkbaar in Italie - met je Pizzas, paninis en pastas. ;-)
Dat werken op oproepbasis (om het maar even geen Melkert-banen te noemen) is iets dat ik ook in Japan met regelmaat terug zag. Gok wel dat de culturele insteek erachter een hoop anders is - voor ons liggen China en Japan allebei in het verre oosten, maar de verschillen zijn ook hier hemelsbreed. Jammer dat ze dan de kantoren inderdaad niet meenemen... Kun je daar geen (stof)deeltjesversneller voor ontwerpen?
Heel veel plezier daar nog, en zoals we op FB zeiden moeten we snel 'ns een keer skypen :-) misschien morgen/vrijdag met hemelvaart, als je tijd hebt.
Succes met het werk!
Cheers, Ruben -
13 Juni 2014 - 22:09
Bella Van Limpt:
Hoi Siem
Het is leuk om te lezen dat je het goed naar je zin hebt.
Je hebt het wel super getroffen met Bo die je van alles laat zien en beleven.
We hopen dat je er nog een fijne tijd zult hebben en zijn benieuwd wat je ons nog allemaal te vertellen
hebt.
Wij genieten er in ieder geval ook van door jouw verslagen.
Veel succes en groetjes Bella en Harrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
